РЕД И ПОРЕДОК

Малку ред и поредок не штети никому...
Ниту во фамилијата, ниту во државата, ниту во општеството.
Така барем јас мислам...
Некако сум така скроен... Одсекогаш ми пречело безредие и анархија, ситуациии кога, ниту се знае кој пие а уште помалку кој плаќа.
Луѓето кои веруваат во зодијакот ми велат дека тоа го носи мојот знак, не знам, можеби, јас не верувам во хороскоп, а низ животов сум запознал многу луѓе кои се родени во истиот хорсокопски знак како мене а биле тотално различни карактери од мене. Повеќе сум склон кон мислењето дека еден човечки карактер се гради низ животот, дека го градат дешаванките кои му се случуваат на човека и луѓето кои го опкружуваат.
Нејсе, зошто го почнав муабетов?
Синоќа, како што пишав веќе, чекав да ми дојде една група од 25 воени кадети на американската армија на гости... Во хотелот де, не дома.. :)
Поучен од слични ситуации, кои се случувале во минатото во хотелчево, каде јас или некој од моите колеги сме и рецепционери и портери и лифтбои и хаусмајстори и бармени и конобари, или со еден збор, поточно три, момчиња за се, очекував невидена калакурница во ниедно време, во глуво доба, во два часот по полноќ. Сознанието дека очекувам група на млади луѓе на возраст од дваесет години, уште повеќе ми ја подгрејуваше помислата дека ќе имам исклучително напорна ноќ. Но се излажав. Не предвидов дека тоа не се обични млади луѓе, ами идни офицери, чии животни навики и однесување во многу се разликуваат од оние на нивните врсници цивили.
Некаде околу два часот по полноќ пристигна групата а за неполн половина час сите се сместија по нивните соби без да им се чуе глас, без ниту една поплака за било што, без да тропнат ниту со вратите ниту со нивните војнички транспортни вреќи кои беа поприлично големи и тешки. Не се пожалија ниту на лифтот кој едвај собира двајца луѓе со по една торба, туку напротив, ги ставија своите торби на рамо и дисциплинирано без да проговорат ниту збор се качија по степеници до своите соби, некој од нив дури и до шестиот кат.
Откако се сместија просто не можев да си поверувам колку брзо и безболно се случи сето тоа. Не можев да поверувам дека овој пат имав помалку заебанции со група од 25 луѓе одошто сум имал со некој умислен Иранец или параноичен Германец.
Децава ме подсетија на времето кога јас служев војска, ме подсетија на редот и дисциплината која владееше во четата каде што служев, ме подсетија на коментарот на мајка ми по посетата на павиљонот каде што беше сместена нашата чета, - Зар ти си го местиш сам креветот!? Зар вие сами чистите во спалниве и купатилава!?, коментираше и прашуваше Горица, целата во неверување, дека нејзиниот осумнаесет годишен син, кој дома никогаш не беше си го наместил креветот и група од негови врсници може да бидат така одговорни, послушни, вредни и дисциплинирани.
Се се може кога се сака и кога има ред и поредок, или што би рекол дедо ми Глигорије, - Кад се зна ко коси а ко воду носи!
И не сум јас некој милитантен тип, напротив, не патам по униформи, тоа ќе ви го потврдат моите блиски кои знаат дека во животот два пати сум имал сериозна шанса да станам дел од воена формација како животен позив но сум одбил, баш од причина што не сум скроен за носење униформа, но имам чувство дека во државав ми фали  ред и поредок и тоа баш оној војнички.
Инаку децава сеуште ни се на гости и сеуште глас не им се слуша, мирни се како бубачки. Замислете место нив да имам дваесте и пет матуранти кои се дојдени на матурска екскурзија... Не сакам ни да замислам што би ми се случувало во моментов во хотелов, оти и тоа троа коса што ја имам на глава ми се крева како боцки на еж кога се брани од некое куче кога ќе помислам на таква ситуација.