Си живееше еднаш многу оддамна еден брачен пар кој имаше дванаесгодишен син и едно магаре.
Еден ден мажот и жената решиле малку да патуваат, да работат и така да го запознаат светот
па тргнале на пат.
Кога дошле во првото село, селаните почнале да зборуваат: Видетего ова невоспитано момче.
Тоа го јавнало магарето а неговите сироти родители одат пеш.
Жената кога слушна што зборуваат луѓето му рекла на мажот: Не смееме да дозволиме луѓето толку лошо да зборуваат за нашиот син.
Мажот ја послушал жена му го симнал детето и самиот го јавнал магарето.
Кога стигнале во
другото село луѓето мрмореле: Како не му е срам на овој човек кога
дозволува жена му и детето да го водат магарето а он да седи качен на
него.
Видел невидел човекот, одлучил женаму да го јава магарето а тој и син му да го водат за оглав.
Така и стигнале во третото село каде луѓето повторно почнале да коментираат:
Сирот човек!
Цел ден работел, а жена му седнала на магарето.
И сирото дете!
Којзнае што го чека со таква мајка.
Кога ги чуле коментарите на селаните, мажот и жената решиле сите тројца да се качат на магарето и така да го продолжат патот.
Кога стигнале во
следното село ги чуле мештаните како коментираат дека на сиротото
магаре ќе му пукне кичмата од преголема тежина.
Засрамени од коментарите на мештаните, сите тројца се симанале од магарето и одлучиле да пешачат покрај него.
Кога проаѓале низ следното село, не можеле да им поверуваат на коментарите на мештаните кои им се смееле:
Погледнете ги само овие три будали… одат пешки,
а имаат магаре кое би можело да ги носи .
ПОУКА :
Што и да направиш, секогаш ќе те критикуваат и ќе зборат лошо за тебе…
Тешко е на сите да им се угоди, а и тешко е да пронајдеш некој на кого ќе му бидеш добар баш онаков каков што си.
Пушти го селото нека озборува…
Пеј, смеј се, играј, љуби и уживај во секој момент од својот живот…
Ако на својот пат до целта застануваш да го удриш со камен секое куче кое на тебе ќе залае…
никогаш нема да стигнеш до целта… (Достоевски)
No comments:
Post a Comment